1ـ رجاء العبودیة الخائفة: مدار همه کارهایمان باید بر عبودیت خالصانه خداوند استوار باشد. خداوند وجل قلوب را از صفات اهل ایمان برشمرده، آنجا که میفرماید: ﴿انما المؤمنون الذین اذا ذکرالله و جلت قلوبهم و…
لذا مومنان با خوف و وجل، رجاء را تحصیل میکنند.
2ـ ذوقْ حلاوة الایمان: محبت خداوند نخستین عامل چشیدن شیرینی ایمان است ﴿والذین آمنوا أشدّْ حباً لله﴾ ﴿ان الله یحب المحسنین﴾ ﴿یحبهم و یحبونه…﴾ و محبت پیامبر مکمل محبت خداوند است.
3ـ علوّ الهدف الواحد: اختیار یکی است لذا مختار آن هم باید یکی باشد.
با دو قبله در ره توحید نتوان رفت راست
یا رضای دوست باید یا هوای خویشتن
داعی مؤمن مانند ابر پرباران به دیگران سایه، آب، و نسیم میدهد و درعوض خود پاک و بلندمرتبه و زیبا میگردد.
راه دعوت یکی است ﴿و أنَّ هذا صراطی مستقیماً فاتبعوه ولاتتبعوا السبل…﴾ محبت دنیا و محبت خداوند در دل مانند آب و هوا در کاسهای هستند، وقتی که آب داخل شود هوا خارج میگردد.
4ـ امتزاج القلب والعقل: حیات سر و دل در گرو اختلاط عواطف ایمانی و عقل اتباعی است (عقلی که به سوی بهشت رهبری کند) عقل سلیم از تبعیت هوی و هوس عقل در کنار نقل و نقل مؤید عقل (چشم و نور)
5ـ رفض التسلط الجاهلی: «انها ستأتی علی الناس سنون خداعة: یصَدُق فیها الکاذب و یکذَّب فیها الصادق و یؤتمن فیها الخائن و یخوُن فیها الأمین و ینطق فیها الرویبضة قیل: و ما الرویبضة؟ قال: السفیه یتکلم فی أمر العامة» رواه احمد
در مسیر مواجهه اندیشمندانه با مظاهر جاهلیت باید از اضطراب و انحراف و ارتجاع بپرهیزیم؛ چراکه ما برای رویارویی با آنها از نظم و برنامه و خطابهای توانبخش و شتاببخش قرآنی برخورداریم:
﴿وأعدوا لهم ما استطعتم من قوة…﴾
6ـ عیش الجد الدائب: راه کسب جدیت مستمر در زندگی، کم کردن آمال و آرزوهای شخصی است. بهترین اوقات را به دعوت اختصاص دادن میتواند بسترساز شاداب و بانشاطسازی و تجدید حیات دعوت و دعوتگر باشد.
7ـ رهبة موقف الموت: ترس از مرگ، ترسی اندیشمندانه و عالمانه؛ چراکه انسانها به سه شکل میمیرند: دستهای شتابان میمیرند، دستهای خرامان میمیرند و دستهای ناگهان میمیرند. لذا مرگاندیشی ما را قانع، راضی به غنای قلبی و مسلط بر وساوس شیطانی میگرداند.
بر گذشته و آینده خود را محاسبه کنیم. در باب گذشته اظهار ندامت بر خطاهایمان جبرانکننده است. آنهم به شرطی که در راستای اصلاح آثار خطاها گام برداریم. در رابطه با آینده هم، تحصیل توشه که همانا قلب سلیم و درونی پاک و عمل صالح و سبقت گرفتن انجام امور خیر است، میتواند راهگشا باشد.
8ـ عزم التعاهد المبکر: تصمیم گرفتن بر تجدید تعهدات ایمانی و تقویت همت بر وفاداری به تکالیف دینی و دعوی.
9ـ خروج المخاطرة الباذلة: هر روز هرچه را که در توان داریم سخاوتمندانه تقدیم دعوت کنیم و خطرات را به جان پذیرا باشیم. سنت الهی این است که دعوتگران قربانی دعوت شوند تا درخت طیبه دعوت شکوفا گردد.
10ـ قطع العلائق الدنیویة: یکی از اهل صلاح میگوید: «دینکم دینکم لا أوصیکم بدنیاکم. انتم علیها حراص، و أنتم بها مستوصون.»
والسلام علیکم و رحمة الله
نظرات